Συνέντευξη στην «ΠτΚ»

 

Παλαιοδήμος: «Ο Δήμος Πάτρας υποχρεούται να δημιουργήσει καταφύγιο αδέσποτων ζώων»

Το τελευταίο διάστημα, περιστατικά κακοποίησης ή θανάτωσης ζώων ήρθαν στο φως της δημοσιότητας και απασχόλησαν τις αστυνομικές αρχές της Αχαΐας. Σε τοπικό επίπεδο στον «αέρα» βρίσκεται η διαχείριση των αδέσποτων, καθώς ο Δήμος Πατρέων δεν διαθέτει καταφύγιο.

Στη διαμορφωθείσα κατάσταση, όπως και στην επιχειρούμενη μεταφορά αρμοδιοτήτων για τα αδέσποτα στο υπ. Εσωτερικών αναφέρεται στη συνέντευξη που παραχώρησε στην «ΠτΚ» ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ζωοφιλικών Σωματείων Ελλάδας, Ευάγγελος Παλαιοδήμος.

Σε επίπεδο Αχαΐας, από τα στοιχεία που έχετε στη διάθεσή σας, ποια είναι η κατάσταση σε σύγκριση με άλλες περιοχές, στη διαχείριση των αδέσποτων, αλλά και τα φαινόμενα κακοποίησης και θανάτωσης ζώων;

Σε ό,τι αφορά την Αχαΐα, εξ όσων γνωρίζω δεν διαθέτει νόμιμο καταφύγιο. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η ύπαρξη παράνομων καταφυγίων, η διαχείρισή των ζώων συντροφιάς, από ιδιώτες και φυσικά η παράνομη διακίνηση αδέσποτων ζώων. Θυμίζω την πρόσφατη άσκηση ποινικής δίωξης για παράνομη διακίνηση αδέσποτων ζώων από το Λιμάνι της Πάτρας, τις εν εξελίξει δικογραφίες για διακίνηση αδέσποτων ζώων από την Πάτρα, καθώς και την πρόσφατη καταδικαστική απόφαση για παράνομη διακίνηση αδέσποτων ζώων από την Πάτρα. Ομως για να μην είμαι άδικος όλα αυτά δεν λαμβάνουν χώρα μόνο στην Πάτρα. Σε πολλές περιοχές της χώρας συναντάμε ιδία περιστατικά. Διότι πρέπει να καταλάβουμε ότι κακοποίηση δεν είναι μόνο αυτή που προβάλλεται και ορθώς προβάλλεται. Η περισυλλογή ζώων εν είδη αντικειμένου και η αποστολή τους σε χώρες του εξωτερικού χωρίς καμία ιχνηλασιμότητα και η πώλησή τους μέσω ιστοσελίδων έναντι 300 ευρώ, η ανεξέλεγκτη και παράνομη εκτροφή και αναπαραγωγή ζώων συντροφιάς με σκοπό την εμπορία, η υιοθεσίες ζώων χωρίς τις νόμιμες προϋποθέσεις που αντίκειται στην υπεύθυνη υιοθεσία προφανώς και δεν συνιστά τήρηση των κανόνων ευζωίας και δεν προσφέρουν καμία προστασία. Η διαχρονική και ευδιάκριτη απουσία πολιτικής βούλησης για την αποφασιστική αντιμετώπιση των ζητημάτων αυτών, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανεξέλεγκτη δράση παράνομων κυκλωμάτων. Πρόσφατα και ορθώς η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ, με νομοθετική παρέμβαση έκανε κακούργημα τον βασανισμό και τη θανάτωση ζώων. Ηταν μια ενέργεια σωστή την οποία και χαιρετίζουμε. Την ιδία ώρα όμως, είναι χαρακτηριστική η αβελτηρία για την θέσπιση μέτρων αναλογικών, αποτρεπτικών και αποτελεσματικών για την αντιμετώπιση της παράνομης εμπορίας και διακίνησης ζώων συντροφιάς που επιτρέπει σε κυκλώματα παρανομίας, που επίσημα κατατάσσονται στο οργανωμένο έγκλημα, να δρουν ανεξέλεγκτα.

Ποια είναι η θέση σας στη δημιουργία χώρου φιλοξενίας αδέσποτων ζώων στον Δήμο της Πάτρας;

Η θέση μας είναι αυτονόητη. Και θα πρέπει να είναι αυτονόητη για το κάθε φιλοζωικό σωματείο που ειλικρινά θέλει να πραγματώσει τους καταστατικούς του σκοπούς. Και ποιοι είναι αυτοί; Μα φυσικά η προστασία των ζώων. Στη Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Ζώων Συντροφιάς και στις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού για την Υγεία των Ζώων αναφέρεται σαφώς ότι για την αποτελεσματική διαχείρισή των αδέσποτων ζώων και την προστασία τους, μεταξύ άλλων ενεργειών είναι απαραίτητη η δημιουργία καταφυγίου αδέσποτων ζώων, δηλαδή νόμιμων χώρων φιλοξενίας αδέσποτων ζώων με σκοπό την παροχή σε αυτά κτηνιατρική περίθαλψη. Ενδεικτικά μόνο θα ήθελα να αναφέρω ότι στα καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς φιλοξενούνται μέχρι την ηλικία των 5 μηνών τα νεογέννητα αδέσποτα ζώα συντροφιάς που δεν υιοθετούνται, τα ζώα υπό θεραπεία και ανάρρωση μετά από χειρουργεία, τα κακοποιημένα ζώα τα οποία αφαιρέθηκαν με εισαγγελική εντολή από τους ιδιοκτήτες τους κ.ά. Εξ όσων γνωρίζω ο Δήμος Πάτρας αν και υποχρεούται όπως όλοι οι δήμοι φυσικά, εντός 2 ετών από τη δημοσίευση του νόμου Ν4039/12 να έχει δημιουργήσει και λειτουργεί καταφύγιο αδέσποτων ζώων, δεν διαθέτει νόμιμο καταφύγιο. Το ζήτημα αυτό μάλιστα έχει έρθει και στο πλαίσιο κοινοβουλευτικού ελέγχου με την κατάθεση σχετικών ερωτήσεων από βουλευτές. Επιπροσθέτως από την ενημέρωση που είχα, ο Δήμος Πάτρας δεν έχει καταθέσει και σχετικό φάκελο για την ένταξη στο Πρόγραμμα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ» που έχει ως αντικείμενο την χρηματοδότηση των Δήμων για την κατασκευή καταφυγίων αδέσποτων ζώων συντροφιάς. Βρίσκομαι σε στενή συνεργασία με τα σωματεία που ανήκουν στον φορέα μας και εδρεύουν στην Πάτρα για να αποφασίσουμε τις περαιτέρω ενέργειες μας για να εφαρμοστεί επιτέλους η νομοθεσία.

Τι σημαίνει η μεταφορά αρμοδιοτήτων για τα αδέσποτα στο υπουργείο Εσωτερικών;

Η επιχειρούμενη προσπάθεια να μεταφερθούν οι αρμοδιότητες της διαχείρισης των ζώων συντροφιάς αλλά και της ψηφιακής Βάσης καταγραφής από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στο Εσωτερικών, αποτελεί ευρωπαϊκή πρωτοτυπία και δεν είναι αποτέλεσμα διαλόγου επίσημου - ανοιχτού και με όλους τους φορείς που σχετίζονται με το ζήτημα. Θεωρούμε ότι έχουν ως στόχο τη διάλυση του πλαισίου προστασίας των ζώων, την παράδοση της διαχείρισης των αδέσποτων σε ΜΚΟ και σωματεία και τη διευκόλυνση της διακίνησης σε χώρες του εξωτερικού, με σκοπό την εμπορία τους. Οταν λοιπόν όλα αυτά έχουν απαντηθεί από το 2011, και μάλιστα στο πλαίσιο κοινοβουλευτικού ελέγχου, όταν φορείς και κόμματα, στο φως, υπεύθυνα και επίσημα, είναι αντίθετοι στην μεταφορά αρμοδιοτήτων, όταν σε όλες σχεδόν τις χώρες της ΕΕ, όπου η αρμοδιότητα είναι στα αντίστοιχα υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης, όπου βρίσκονται και οι κτηνιατρικές Υπηρεσίες, το σαφές ερώτημα που έρχεται στην επιφάνεια είναι εάν εξωθεσμικές και μη ανακοινώσιμες παρεμβάσεις καθορίζουν και τις νομοθετικές πρωτοβουλίες.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα συντάσσεται σχέδιο νόμου για τα ζώα συντροφιάς από το Υπ. Εσωτερικών, το οποίο όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό δεν διαθέτει κτηνίατρους, τα εργαλεία και τεχνογνωσία, αλλά ούτε και την αρμοδιότητα. Πραγματικά αναρωτιέμαι αν όλα αυτά συνάδουν με εικόνα ευνομούμενου κράτους ή ορθολογικής νομοθέτησης. Αναμένουμε η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΑΤ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Το τελευταίο διάστημα πληθαίνουν τα περιστατικά κακοποίησης - θανάτωσης ζώων. Η μετατροπή του αδικήματος σε κακούργημα τελικά δεν πτοεί τους θύτες;

Η αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα μας είναι όπως οι περισσότερες αλήθειες: Κάπου στη μέση, δεν είμαστε τελευταίοι, δεν είμαστε πρώτοι. Έχουμε κάνει βήματα. Σήμερα, στην Ελλάδα έχουμε καταργήσει την θανάτωση των αδέσποτων ζώων ως μέτρο μείωσης του πληθυσμού τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό έγινε μετά από πολλούς αγώνες. Τα αδέσποτα μεταφερόντουσαν στις εγκαταστάσεις των «φιλοζωικών» σωματείων και εκεί θανατώνονταν. Εν συνεχεία έκοβαν τα αυτιά των θανατωμένων ζώων από την ρίζα για την καταμέτρηση από κτηνίατρο ώστε να πληρωθούν. Η βαρβαρότητα αυτή, με τη συνδρομή και «φιλοζωικών» σωματείων, με το αζημίωτο πάντα, συνέθεταν την εικόνα της «προστασίας» που παρείχε η πολιτεία εκείνη την εποχή. Τα ζώα λοιπόν, δεν είχαν ουδεμία υπόσταση και αντιμετωπίζονταν ως πράγματα -αντικείμενα. Σήμερα έχουμε ένα πρωτοποριακό νομοθετικό πλαίσιο που αφορά την προστασία των ζώων συντροφιάς, το οποίο ακολουθεί τις οδηγίες του παγκόσμιου οργανισμού για την υγεία των ζώων. Αφορά στον πρωτοποριακό τρόπο που ακολουθούμε για την μείωση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς (στείρωση και όχι ευθανασία, καταγραφή που διασφαλίζει την ιχνηλασιμότητα και προστασία των ζώων, την υπεύθυνη υιοθεσία), τις αυστηρές ποινές που προβλέπονται για κακοποίηση, παράνομη εμπορία και θανάτωση των ζώων συντροφιάς κ.ά.

Ερχομαι τώρα στο ερώτημα που μου θέσατε. Νομίζω αρχικά ότι όλοι ομονοούμε ότι πράξεις που σχετίζονται με κακοποίηση ζώων, δεν πρέπει επουδενί να γίνονται ανεκτές από μια ευνομούμενη κοινωνία. Ειλικρινά, δεν είμαι σε θέση να αποδεχτώ τον ισχυρισμό ότι τα περιστατικά κακοποίησης ζώων συντροφιάς πληθαίνουν. Δεν λέω ότι δεν συμβαίνει. θα πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν ότι η κοινωνία μας τα τελευταία χρόνια έχει κάνει άλματα δηλαδή είναι πιο ευαισθητοποιημένη στα ζητήματα προστασίας ζώων συντροφιάς και σε αντίθεσή με ότι συνέβαινε στο παρελθόν. Πλέον τα περιστατικά κακοποίησης και κάθε άλλης άδικης πράξης, όπως η παράνομη εμπορία καταγγέλλονται στις αρμόδιες αρχές, οι υποθέσεις αυτές οδηγούνται στα δικαστήρια και επιβάλλονται οι προβλεπόμενες ποινές. Να αναφέρουμε εδώ και τον ρόλο των ΜΜΕ αλλά και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που διευκολύνουν την δημοσιοποίηση αυτών των περιστατικών.

Της

ΜΑΡΙΑΣ Κ. ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

papagian@pelop.gr

http://www.pelop.gr/?page=article&docid=618228&srv=6